تعیین توزیع دز یک پلاک رادیواکتیو مورد کاربرد در درمان ملانومای چشمی‌با استفاده از روش مونته کارلو

مقدمه و هدف: براکی تراپی با پلاک چشمی‌حاوی دانه‌های رادیواکتیو ید 125، در درمان تومورهای بدخیم چشمی‌مانند ملانوما به کار برده می‌شود. تعدادی دانه رادیواکتیو درون پلاکی از جنس طلا که قسمتی از یک پوسته کروی است قرار می‌گیرد و سپس پلاک با توجه به محل قاعده تومور به صلبیه بخیه زده می‌شود. کاربرد این درمان، پوشش حجم تومور با دز حداقل85 گری است. هدف از انجام این تحقیق تعیین توزیع دز یک پلاک چشمی‌مدل COMS به روش شبیه‌سازی مونته‌ کارلو و با استفاده از کد MCNP4C بود. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1386 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. از شبیه‌سازی مونته کارلو، کد MCNP4C، برای محاسبه درصد دز عمقی و دز خارج از محور مرکزی(پروفایل دز) یک پلاک چشمی‌ مدلCOMS با قطر دهانه20 میلی‌متر حاوی 3 چشمه دانه‌ای ید 125 مدل 6711 در فانتوم آب استفاده شد. در این تحقیق، ساختمان پلاک با کمک کارت‌های هندسه و کارت‌های اطلاعاتی شبیه‌سازی گردید و محاسبه‌های توزیع دز پلاک شامل درصد دز عمقی و پروفایل دز، در فانتومی‌کروی با شعاع 12 میلی‌متر و حاوی آب انجام شد. نتایج حاصل از محاسبات کد MCNP4C با نتایج دزیمتری تجربی که به وسیله کناتسین و همکاران برای همین پلاک انجام شده است، مقایسه گردید. یافته‌ها: با توجه به نتایج درصد دز عمقی محاسبه شده پلاک COMS با قطر دهانه 20 میلی‌‌متر، حاوی 3 چشمه دانه‌ای ید 125 مدل 6711، مشاهده گردید که افت دز این پلاک سریع رخ می‌دهد و یک عامل مهم در انتخاب پلاک جهت درمان توموری با ابعاد مشخص می‌باشد. در مورد نتایج درصد دز خارج از محور مرکزی پلاک(پروفایل دز) مشاهده گردید که یکنواختی دز در فواصل نزدیک به چشمه کمتراست و با فاصله گرفتن از پلاک این یکنواختی افزایش می‌یابد. نتیجه‌گیری: محاسبه‌های دز پلاک‌های براکی‌تراپی چشم می‌تواند در طراحی بهینه این پلاک‌ها در درمان تومورهایی با اندازه، شکل و موقعیت مختلف مفید باشد.